مدیریت گردشگری شهری با تاکید بر برنامه‌ریزی فضاهای شهری جاذب گردشگر(مطالعه موردی شهر کرمانشاه)، دکتر مسعود تقوایی، عظم صفرآبادی

فضاهای شهری در سراسر جهان برای سالیان متمادی در زمره با اهمیت‌ترین مکان­ها برای اهداف گردشگری بوده­اند. شهرها متشکل از عناصر، اجزاء، فضاها، عملکردها و قوانین حاکم، بعلاوه روابط جاری و موضوعات مرتبط با آنها، به عنوان بزرگترین مجموعه­ها و آثار انسانی، جلوه­های متنوعی از زیبایی را به انسان القاء می­کنند. فضای گردشگری شهری، فضایی است که منابع گردشگری در آن موجود و الگوی رفتاری گردشگران تابعی از منابع گردشگری است. ضرورت پژوهش حاضر از آن روست که با توجه به توان تاریخی، فرهنگی و طبیعی، شهر کرمانشاه، ظرفیت­های بالقوه فراوانی برای جذب گردشگر و به تبع آن بهره مندی از مزایای آن در این شهر وجود دارد که، در صورت اعمال مدیریتی پویا، آثار مثبت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، به همراه خواهد آورد؛ ضمن این که منجر به‌ایجاد قطب گردشگری شهری، در غرب کشور، خواهد شد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، میدانی و کتابخانه‫ای است. اطلاعات به دست آمده از طریق پرسشنامه، در شاخص‌های بیستگانه دسته‌بندی و از طریق مدل تحلیل عاملی به عوامل معنادار خلاصه شده و در نهایت، سهم و نقش هر عامل در مدیریت گردشگری شهری، مشخص شده است. نتایج نشان دهنده آن است که عامل گسترش امکانات و خدمات زیربنایی با مقدار ویژه 31/3 و درصد واریانس 8/29، اولین و مهم‌ترین عاملی است که بیشترین برازش را در برداشته است بنابراین، متغیرهای مربوط به گسترش امکانات و خدمات زیر بنایی، مؤثرترین متغیرها در مدیریت فضاهای گردشگری شهری هستند. دومین عامل مؤثر، طراحی و برنامه­ریزی صحیح و علمی‌ است که از مقدار ویژه 78/2 و درصد واریانس 47/22 برخوردار است.